Singapore

Voor het eerst naar Singapore. Altijd leuk, een nieuwe bestemming, zeker als je vriend meegaat! De laatste keer dat hij mee ging, was in oktober 2007 en eigenlijk had hij na die reis gezworen nooit meer mee te ipben (op standby basis reizen).

Ik was dan ook zeer verbaasd toen hij zei dat hij het deze vlucht nog wel een keer wilde proberen! Super leuk!! Zowel de heen- als de terugvlucht zagen er goed uit qua aantal open stoelen, nu hopen dat dat zo zou blijven...

Bij de briefing wist ik eigenlijk al dat het qua crew wel goed zou komen, de boeking zag er goed uit, we hadden twee hele leuke pursers, de senior purser had zelf ook een ipb-er bij zich. Brian belandde op de heenvlucht in de Economy Comfort zone op een rij zonder stoelen voor zich, echt een super plek! Hij heeft zelfs nog 3 uur geslapen tijdens de vlucht. :-)

Op aanraden van een collega gingen we in Singapore Nederlandse tijd aanhouden, omdat je maar 2 dagen echt daar bent. Eerst borrelen, toen door naar La Pau Sat, waar we heerlijke saté hebben gegeten! Even terug naar het hotel, toen zijn we aan de wandel gegaan, via een mall in de buurt naar Orchard Road, waar we nog naar de nieuwste Mission Impossible zijn geweest.

Toen was het eindelijk laat genoeg om te gaan slapen... en dat hebben we dan ook goed gedaan, heerlijk uitgeslapen tot de volgende middag (lokale tijd, het is daar 7 uur later).

Op naar Marine Bay Sands, waar een heel apart hotel gebouwd is met een dak met een fantastisch uitzicht over de stad, zie dit filmpje: http://vimeo.com/34299825

Het kost wat, maar dan heb je ook een uitzicht van heb ik jou daar.

Toen we genoeg gezien hadden, zijn we eerst wat gaan eten bij een restaurantje op straat (er zijn hele strenge regels voor restaurants wat betreft hygiëne, plus het was er druk), toen met een shuttle bus naar de Night Safari van de Singapore Zoo.

Het was wel leuk, maar ik weet het niet. Misschien ben ik gewoon niet zo'n dierentuin persoon. Ook al zijn er tegenwoordig geen kooien meer, die beesten zitten toch soort van opgesloten op een klein stukje grond, ik heb ze in Zuid-Afrika ook in het wild zien rondlopen, zoveel mooier!

Terug naar het hotel, daar nog tv gekeken en gerelaxed voor we weer gingen slapen.

De laatste dag alweer, waarvan we het grootste deel lokale tijd weer in bed hebben gelegen, we werden om 16:00 's middags pas wakker. Om 22:25 zouden we al calling hebben, dus we hebben deze avond rustig aan gedaan en genoten van een Indonesisch buffet in ons hotel, erg lekker!

Toen we de rest van de crew weer zagen in de lobby, kregen we ook de aantallen door. Er waren nog minder passagiers dan eerst verwacht werd. Geen stress of de ipbers mee konden komen, er was plek zat. Een pak van ons hart, je gaat dan toch een stuk relaxter naar de luchthaven.

De terugvlucht had Brian helemaal mazzel: hij mocht in de Business Class zitten!! Super!! Ik heb 'm de hele vlucht niet achter gezien, zo naar z'n zin had 'ie het daar ;-)

De vlucht was wel mijn langste tot nu toe: 13 uur vliegen! We mochten maar liefst 4 uur af! Het was alleen erg turbulent de hele tijd, dus veel geslapen heb ik niet helaas, vanavond maar weer in ons eigen bed.

Al met al is deze reis 10x beter verlopen dan die reis een paar jaar geleden naar New York, nu heeft Brian in ieder geval kunnen ervaren hoe het ook kan zijn :-) Het was echt heel leuk om hem mee te hebben, dat heb ik 'm daar dan ook vaak genoeg laten weten :-D

Laat ik nog even zeggen dat Singapore de duurste Aziatische bestemming is waar ik tot nu toe ben geweest. Prijzen zijn gelijk of zelfs hoger dan in Nederland!

Het is ook een plek waar veel dure auto's te spotten zijn, wat dat betreft was het ook een leuke plek voor Brian ;-)

Hoe liep het af?

We zijn vanochtend weer geland in Amsterdam, Brian is zowel heen als terug probleemloos op de vlucht meegekomen, een update volgt snel!

Over het huis helaas nog geen nieuws...

De spanning stijgt...

Op meerdere fronten. Niet alleen komt de reis naar Singapore nu heel dichtbij, waarop ik Brian hoop mee te nemen (heen én terug :-P), maar we zijn ook in onderhandeling over een huis in Apeldoorn.
Ik hou jullie op de hoogte... fingers crossed!

Berlijn

Vlak na onze verhuizing vertrok ik (alleen) naar Berlijn, met het vliegtuig, met m'n eigen maatschappij, gewoon als betalend passagier ;-) M'n reis begon al leuk, want raad eens van wie ik een tweet kreeg een dag voor vertrek?

Aangezien ik nog nooit vanaf mijn nieuwe woonplek naar Schiphol was gereden, vertrok ik ruim op tijd. Ik moest nu ook naar P40 i.p.v. P30 waar ik tot nu toe al die jaren geparkeerd had, is handiger hiervandaan... Erg leuk om alle processen weer eens als passagier te ervaren.

De vlucht zelf verliep voorspoedig in één van onze nieuwere 737-700. Wat is Berlijn Tegel een kleine luchthaven! Als crew werden we altijd opgehaald bij het toestel, dus ik had de luchthaven nooit eerder van binnen gezien...

Op naar mijn hotel/hostel. Een kleine kamer, basic maar schoon en alles wat je nodig hebt, zat erin :-) Prima!

Die middag/avond heb ik veel rondgelopen in het stadcentrum. Brandenburger Tor, Unter den Linden, Reichstag (helaas kom je daar niet meer zomaar in, je moet online een afspraak maken meerdere dagen van tevoren, was veranderd sinds mijn laatste bezoek hier), Potsdamer Platz, Gendarmenmarkt, kerstmarktjes...

Dag 2 wilde ik een tour doen, naar Sachsenhausen, waar in en na WOII een concentratiekamp heeft gestaan. Alle tours heb ik gedaan bij New Berlin Tours , niks op aan te merken! Van 11 tot 5 waren we op pad met een groep mensen plus Engelse gids.

Het was fascinerend, indrukwekkend, schokkend en luguber tegelijk om daar te zijn, rond te lopen en je proberen voor te stellen wat zich hier heeft afgespeeld. En dan was dit nog maar een klein kamp vergeleken bij bijvoorbeeld het bij ons meer bekende vernietigingskamp Auschwitz :-O Ik heb zoveel informatie gekregen van de gids en door het rondlopen!

Na terugkomst in de stad ben ik de straten bij de Kurfürstendam gaan verkennen, en gaan eten bij Vapiano . Echt fantastisch! Zo lekker gegeten! En ze zitten ook in Nederland! Bij binnenkomst krijg je een soort bankpasje, daarna bestel je bij de kookstations wat je wilt eten en het wordt voor je neus klaar gemaakt. Vers, lekker en betaalbaar!

Dag 3 stond de ochtend in het teken van de Free Tour. Een rondleiding van bijna 4 uur door het stadscentrum. Leuk en leerzaam! Aanrader als je nog nooit in Berlijn geweest bent, je krijgt zo snel een goede indruk van de stad. Ze doen deze tour ook in andere steden!

Daarna op tijd weer richting het hotel om me klaar te maken voor het concert waar deze citytrip voor mij om begonnen is: Rammstein in O2 World.

Met de U- en S-bahn kwam ik makkelijk bij O2 World, ik was vrij vroeg binnen en zat ontzettend ver vooraan, toen het concert begon nog maar een meter van het allereerste dranghek af! :-D Tijdens het wachten raakte ik aan de praat met een stel Duitsers, die waren zeer verbaasd dat iemand helemaal uit Nederland hiernaar toe gekomen was :-P

Het voorprogramma, Deathstars, was ook niet slecht, die zanger was echt te grappig af en toe en de muziek was best oké!

Uiteindelijk kwamen we niet voor Deathstars natuurlijk ;-) Ik heb Rammstein al een paar keer gezien, maar dit was het gaafste concert van hun waar ik ooit heen ben geweest, mede omdat ik zo dichtbij stond. Alle 'greatest hits' kwamen voorbij. En het publiek was super! Geen gebeuk, geen moshpits, als dit dreigde te ontstaan, greep security meteen in. Iedereen kwam net als ik voor het concert :-) Ik zal een paar filmpjes uploaden voor het idee. Wees gewaarschuwd, de meesten van jullie zullen dit takkenherrie vinden :-P

http://vimeo.com/33802330
http://vimeo.com/33824152
http://vimeo.com/33825146
http://vimeo.com/33826986


De laatste ochtend heb ik 3 dingen bezocht. Ik ben begonnen met een tour van Berlin Unterwelten, een rondleiding door één van de ondergrondse bunkers in Berlijn. Erg interessant, dit is weer een hele ander oogpunt om de gebeurtenissen vandaan te bekijken.

Toen door naar 'Topografie des Terrors'. Een gratis museum gewijd aan de vreselijke gebeurtenissen tijdens WOII. Wederom interessant. Als laatste een bezoek aan het informatiecentrum onder het 'Monument voor de vermoorde Joden in Europa'. Een monument wat de Duitsers gebouwd hebben op één van de duurste stukken grond in Berlijn. Geen vrolijk iets om te bezoeken, maar wel iets waar ik graag heen wilde.

En dan was het tijd voor de terugvlucht! Eerst nog een uur in de bus klem gestaan (overvol) op weg naar de luchthaven, geen pretje! Eenmaal op de luchthaven ging het weer super makkelijk, het scheelt echt of je zo'n kleine luchthaven hebt als daar of een grote als Schiphol. Berlijn Tegel (TXL) gaat trouwens dicht in juni 2012, dan gaat de nieuwe luchthaven Berlijn Brandenburg (BER) open. Dat is wel te zien, het interieur is zeer gedateerd!

De terugvlucht was met een Fokker 70 van KLM Cityhopper, duurt iets langer dan met de 737 maar ook prima! Leuk om hun ook eens aan het werk te zien :-)

Uitzicht

Om jullie een idee te geven hoe we nu tijdelijk wonen, dit is het uitzicht bij de achterkant van ons huis :-D

Morgen geht´s los!

Weer even een snelle update na bijna een week zonder Internet. Vreselijk hoe je Internet kan missen zeg! Was zo gewend om ´even´ snel iets op te zoeken bijvoorbeeld... of online in te checken voor m´n vlucht (zit nu in Berlijn, ja lijk wel gek, heb ik vakantie, weer met het vliegtuig op pad :-P)...

Morgenavond is het Rammstein concert waarvoor ik naar Berlijn ben afgereisd! De overige tijd eromheen benut ik ook voor andere dingen hoor, genoeg te zien hier, maar daar volgt nog wel een logje over tzt.

De verhuizing is nu helemaal achter de rug, we wonen nu echt op ons nieuwe stekkie. De meeste spullen staan ook op z´n plek, of in dozen in de schuur omdat we immers nog een keer gaan verhuizen in de toekomst.

Maar goed, een uitgebreider verhaaltje volgt als ik weer thuis ben! Jetzt gehe Ich schlafen ;-)

Laatste verhuisloodjes

Deze week komen de laatste verhuisloodjes in zicht! Vandaag en morgen hebben we hulp van een goede vriend voor het sjouwen van de zware dingen, voor het weekend zijn we dan echt 'over' :-)

Tegelijkertijd gaat de huizenjacht ook door. Na een aantal weken huizenstilte (geen interessante woningen gezien), hebben we vanmiddag weer een huis bezichtigd, en het sprak ons allebei meteen aan! Hier gaan we denk ik nog wel een keer kijken...

M'n vlucht naar Osaka was kort maar prima! Geen 6-daagse, maar een 3-daagse reis, dus maar 24 uur daar. Met + 8 uur tijdsverschil is dat heel kort... Zowel de heen- als de terugvlucht waren prima.

Eén rare vogel op de heenweg die werkelijk over alles in discussie ging, vermoeiend. Heel vies, dun halflang haar (en dan een grote kale plek op z'n hoofd) in een staartje, en hij droeg een pastel blauw roze Oilily (!) sjaal. Hij reisde samen met een Japanse vrouw en hun kindje.

Overhandig je een babyzwemvest met tekst en uitleg erbij, o.a. dat hij het in het vakje voor z'n stoel moet opbergen om er makkelijk bij te kunnen, stopt 'ie het daarna ergens ver weg onder z'n stoel. Mocht er iets gebeuren, dan vindt 'ie dat zwemvest nooit meer terug, dus ik leg nogmaals uit waar hij het beter kan opbergen en waarom.

Reageert hij geirriteerd: "Waarom geef je me dit eigenlijk? We vliegen over een continent, niet over water" Ehhh Japan, eilanden, hallo?? "Well sir, our approach and landing in Osaka are over water, that's why I give you this, for your child's safety."

En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dat doe ik maar niet ;-)

Ik ga even kijken of ik hier nog wat kan klaarzetten voor morgen!

Update

Zo, de 4-daagse Europa week zit er ook weer op, het was een gezellige week! Ook een vermoeiende, niet zozeer door het schema, maar door mijn verkoudheid. Ik kon wel klaren, maar helemaal 100% voelde ik me niet. Nu gaat het gelukkig alweer wat beter.

Afgelopen vrijdag ben ik met m'n moeder naar een Lord Of The Rings concert geweest. Een orkest speelde een heleboel nummers van de filmmuziek, we vonden het allebei erg mooi!

M'n Kindle bevalt nog steeds uitstekend, ik kan het echt iedereen aanraden die veel leest!

De verhuizing komt steeds dichterbij, na m'n vlucht naar Osaka willen we echt over gaan. Steeds meer spullen staan al in ons nieuwe huis, de eerste meubels staan er nu ook al :-) Het kan zijn dat ik door de verhuizing even wat minder vaak updates plaats hier, als het achter de rug is, zal ik weer meer updaten!

LA

Met de 747-combi naar LA, dat was alweer even geleden voor mij. We zouden vol zitten, maar door de mist haalden maar liefst ruim 60 passagiers onze vlucht niet, en hadden we ineens heel veel open plaatsen. Dat werd een relaxte heenvlucht :-)

Ik had nog geen concrete plannen van tevoren, behalve dat ik voor een Kindle e-reader wilde gaan kijken. Nadat ik in Osaka voor de zoveelste keer zonder leesvoer zat omdat ik te weinig boeken mee had genomen (lees: mee wilde zeulen), was ik het zat.

Op naar de Target, waar ze Kindles verkopen. En ik had geluk: het model wat ik wilde, was al uit. Voor 99 dollar was ik eigenaar van deze mooie gadget! Missie geslaagd!

De volgende dag ging ik samen met nog 3 collega's actief doen: fietsen naar Venice Beach. Dat was best een eind! Ik was al eerder in Venice Beach geweest, maar alweer vergeten dat het een heel on-Amerikaanse buurt is, de wietlucht kwam je tegemoet, niet normaal! Ook heel veel vage types en zwerfers, waterpijpen en peacevlaggen. Okee, hier hoef ik de volgende keer niet meer heen...

Het dakterras van de Ierse pub op Manhattan Beach daarentegen was wel zeer geslaagd.

De terugvlucht was vol, en nu kwam wel iedereen opdagen ;-) Voor een nachtvlucht was het behoorlijk druk, veel belletjes en verzoekjes. Of we op tijd zouden gaan landen werd nog even spannend door de enorme mist overal, maar uiteindelijk viel dat reuze mee. Het zicht was echt minimaal, je zag echt pas een paar meter boven de grond dat we er waren!

Zoals je op de foto ziet, heb ik inmiddels een paar boeken op de Kindle gezet, het is echt een handig ding, boeken erop zetten gaat ook heel makkelijk. I'm happy!

3-jaarlijkse en (ver)huizen

Zo, nu heb ik toch echt alle mogelijke soorten recurrents en trainingen achter de rug. Ook de 2e keer was de 3-jaarlijkse recurrent interessant, inhoudelijk kan ik er hier helaas niet verder op ingaan.

Een huis waar we een openingsbod op hadden gedaan, gaat het helaas niet worden. De verkoper vond ons bod zo laag, dat hij niet eens een tegenbod wilde doen :-O En dat terwijl het een goed onderbouwd openingsbod was... zeg dan op z'n minst wat je er dan voor wil hebben, hier kan je helemaal niks mee... zelfs de verkopende makelaar liet doorschemeren dat hij dit ook geen handige actie van de verkoper vond. De huizenjacht gaat weer verder!

Daarnaast hebben we de sleutel gekregen van ons tijdelijke huis, dus wanneer we tijd hebben rijden we met de aanhanger heen en weer. Man man man wat verzamel je een hoop zooi in de loop der tijd! En dan hebben we de zolder al een keer uitgemest en een hoop weggedaan...

Morgen naar LA, 20 graden, heb er zin in!

Filmpje vrije training 3 oktober

Tussen de vliegverhalen even een vandaag in elkaar geknutseld filmpje, nog van de vrije training op Assen op 3 oktober :-) Veel kijkplezier! Klik op het plaatje om het filmpje te zien!

Edit: heb het linkje iets duidelijker in beeld gebracht, ik denk dat het oorspronkelijke bericht amper opviel, zo klein was het...

Osaka - Dag 3

Weer slecht geslapen. Weer naar Kyoto. Ik had nog niet alles van mijn `lijstje` gezien, dus ik ging nog een keer terug, nu in m`n eentje. De reis ging voorspoedig.

Ik ben ben begonnen in een grote winkelstraat, daar zou een grote boekwinkel zijn en nog een andere winkel die me was aangeraden door Maya. Ik heb een boek gekocht waarin een meisje gevolgd wordt vanaf het moment dat ze besluit geisha te willen worden, en het moment dat ze het ook daadwerkelijk wordt, en daarna. Met veel foto's, erg mooi! Hebbedingetje ;-)

Toen ben ik door het straatje Pontocho gelopen, ook een geisha buurt. Hier heb ik de eerste geisha/maiko gespot, met haardracht, zonder make-up. Dus denk dat het een maiko was, zal daar zo nog wat over uitleggen.

Daarna ben ik kriskras door Gion gelopen, de bekendste en door toeristen drukst bezochte geishawijk. Hier geen spottingen helaas... wel veel authentieke straatjes gezien.

Next stop: Kinkakuji Temple, oftewel the Golden Pavilion. Mooi gouden gebouw in een mooie omgeving met de blaadjes die al aan het verkleuren zijn. De busrit heen en terug duurde echter langer dan mijn hele bezoek :-S  Kyoto heeft een relatief makkelijk begrijpbaar bussysteem, zeker als je in bezit bent van de toeristenplattegrond met alle lijnen + de werkwijze erop :-)

Avondschemer, ik loop weer door Pontocho en Gion. In Gion is het ontzettend druk met toeristen die net als ik hopen een geisha te zien. Er lopen zelfs groepen met gids rond! Snel sla ik een zijstraatje in, tot mijn verbazing is het daar uitgestorven. Dan heb ik mazzel: er komt in het zijstraatje een geisha naar buiten, helemaal 'voor mij alleen' :-D  Prachtig om te zien!

Snel en doelgericht loopt ze verder, zonder oogcontact te maken. Dit laatste hoort zo.

Uiteindelijk kom ik weer uit op de hoofdstraat, waar ik weer het geluk heb dat er een maiko aan komt lopen. Alleen nu ben ik niet alleen. Nog erger: sommige toeristen belagen die maiko gewoon, echt onbeschoft! Als een paparazzi erachter aan rennen, en dan pal voor haar gaan staan en vol in haar gezicht met flits een foto maken zonder ook maar toestemming te vragen! M'n mond viel open van deze praktijken, geen wonder dat ze zo snel doorlopen. Ik schaamde me dood. Ik heb steeds op een afstandje toegekeken, ik had al gehoord dat foto's maken not done is, dus mijn fototoestel bleef in m'n tas...

Tot slot viel ik echt met m'n neus in de boter. Twee taxi's stopten voor een huis, en niet lang daarna kwamen er 6 geishas/maikos naar buiten! Wauw! Op Internet lees ik dat je je soms gelukkig mag prijzen als je er überhaupt één spot, zo weinig zijn er tegenwoordig nog maar. Lucky me!

Ik zal nog even uitleggen hoe je nou kan zien of je met een maiko of een geisha (in Kyoto heten ze geiko) te maken hebt:

De kimono en haarversieringen van een maiko zijn veel uitbundiger, die van een geisha wat rustiger en volwassener. Geisha dragen meestal pruiken, bij maiko wordt hun eigen haar gebruikt om die extravagante kapsels te maken. Als ze make-up op hebben, kun je het makkelijkste naar de lippen kijken: bij een  (jonge) maiko is alleen de onderlip rood gekleurd, de bovenlip is wit. Bij een geisha/geiko zijn beide lippen rood.

De mouwen van de kimono van een maiko zijn veel langer dan die van een geisha, en ook de obi aan de achterkant is lang i.t.t. de opgeknoopte variant bij de geisha. Bij een maiko is de onderkraag rood, bij een geisha wit. Duidelijk genoeg zo? Er zijn nog veel meer details waaraan je het kunt zien, maar dat wordt een te lang verhaal ;-)

Het lastigste is tegenwoordig meer om te zien of je met een echte maiko te maken hebt, of met een toerist verkleed als maiko. Er zijn heel veel make over studios voor toeristen waar je ze je omtoveren tot maiko of geiko, inclusief haar en make up. Na de fotoshoot mag je nog een paar uurtjes de straat op in je outfit. Ik heb met name veel Japanse toeristen gezien, verkleed in kimono. Als je eenmaal weet waar je op  moet letten, pik je ze er zo uit ;-)

Ik heb in ieder geval nog genoeg te zien hier, dus hopelijk kom ik hier ooit nog een keer met zo'n lange stop! Voorlopig even niet, te druk met de aankomende verhuizing ;-)

Osaka - Dag 1 en 2

Na de vlucht was het tijd om een paar uurtjes te slapen. Niet te lang, anders slaap je `s nachts weer niet. Het is 8 uur later in Osaka, toen

we aankwamen in het hotel was het tegen 3 uur `s nachts in Nederland, dus tegen 11 uur in Osaka.

Om 17:30 hadden we afgesproken met de bemanning om naar ´de bakplaat´ te gaan. Yep, zelfde idee als in Tokio, maar dan in Osaka ;-) De gyosa´s smaakten weer lekker! Overal gingen verse groenten en andere dingen in, voor je neus klaargemaakt, mmm... Nog even internetten, tijd rekken, en dan weer naar bed.

In slaap vallen ging wel, alleen werd ik om 03:45 lokale tijd al weer wakker (dus 19:45 NLse tijd, hoezo je ritme in de war...). Toen ben ik maar een boek gaan lezen, helaas ben ik niet meer in slaap gevallen, dus ik voelde me behoorlijk brak. Lag ik daar zielig en alleen, vond mezelf heel zielig, dus toen ben ik Brian maar gaan smssen ;-)

Eindelijk was het dan tijd om te ontbijten. Na het onbijt ging ik op pad met een collega (die net als ik de langere stop heeft, de rest van onze crew ging die ochtend weer naar huis) en zijn vriendin, die al in Osaka was. Beiden waren goed bekend in Kyoto en ik mocht met ze mee die kant op, fijn! Ik was er zelf ook wel gekomen, maar niet op zo´n handige manier als zij denk ik. Ze wisten een trein die midden in Gion uitkwam, handig!

We zijn met z´n 3-en begonnen bij de Kiyomizudera tempel. De blaadjes begonnen al een klein beetje te verkleuren. Opvallend vond ik de vele mogelijkheden die je had om een wens te doen, uiteraard tegen betaling van een klein bedrag voor een wensbordje of een stukje papier.

De priester kon dan op zo'n manier bidden, dat je wens de 1e zondag van de maand (ja echt, dat stond er) uit zou komen.

Na deze tempel zouden we eigenlijk opsplitsen, mijn collega en zijn vriendin hadden van tevoren kaartjes geboekt voor een geisha dansvoorstelling. Ik liep met ze mee om te kijken of ik nog kaarten kon regelen voor een andere dag. Bleken ze nog kaartjes te hebben voor diezelfde middag! Meteen gedaan natuurlijk...

Voorafgaand aan de voorstelling konden we naar een theeceremonie. Gezien de grote aantallen was het wel een beetje lopende band werk. Je nam plaats, kreeg een soort cake bolletje, daarna je thee, die dronk je op, daarna ging je weg om plek te maken voor de volgende.

Ik had mazzel en kreeg een plek op de allereerste rij, zat met m´n neus pal bovenop de maiko en de geisha die de thee bereidden! Helaas mocht ik geen foto´s maken :-(

Bij de voorstelling zelf zat ik op de allerlaatste rij, dus mijn foto´s zijn helaas niet denderend. Die van Maya (de vriendin van mijn collega) zat veel dichterbij en heeft dus veel betere foto´s :-)

Achteraf realiseerde ik me pas hoe bijzonder het was dat we dit hebben kunnen zien. Normale stervelingen zoals wij komen nooit in de theehuizen (je moet uitgenodigd worden), dus dit soort dansen zijn één van de weinige kansen om geisha's in actie te zien, en die vinden maar een paar keer per jaar een paar dagen plaats. Deze dans is bijvoorbeeld alleen van 1 tot 10 november.

Over de muziek en met name de zang was ik minder te spreken, die toonhoogtes zijn voor ons heel raar en (bijna) vals. Klik hier voor een kort filmpje! Gelukkig kregen we van tevoren een pamflet in het Engels met wat uitleg over de verschillende scenes, anders had ik er heel weinig van begrepen denk ik!

Daarna zijn we een paar uur opgesplitst, ik wilde graag naar de Fushimi Inari Shrine, ook uit de geisha film ;-) Mooi, maar ik had het me anders voorgesteld, een klein stukje kwam overeen maar de rest was anders opgebouwd. Zie ook dit filmpje.

Om 6 uur hadden we afgesproken bij de Kodaji tempel. Die hebben we bekeken, plus nog een andere tempel en een tuin. Het was erg druk overal, de hele dag al!

`s Avonds via Gion terug naar het metrostation, helaas geen geisha`s gespot... nog even geinternet, en toen ben ik gaan slapen. Ik was zo moe, deze keer sliep ik als een blok, tien uur aan een stuk!

De dag erop heb ik dan ook weinig gedaan, ik was best laat wakker. Beetje in de buurt van het hotel rondgehobbeld, had spierpijn in m'n kuiten van gisteren!

Osaka - de heenvlucht

M´n allereerste vlucht op de 777, een 6-daagse Osaka, bewust door mij aangevraagd. Ik wilde hier graag nog eens naartoe, en dan liefst met wat tijd in Osaka. Ook leek het me een goede vlucht om de 777 op te leren kennen. Japanners zijn in mijn ogen geweldige passagiers en de vlucht is lang genoeg om m´n familiarisatieformulier af te werken (dat is verplicht de allereerste keer op een nieuw toestel).

Ik had ook nog eens de mazzel dat we heel veel open stoelen hadden, dus het was ontzettend rustig de hele vlucht. Ik stond op de 777-300 in de achterste galley ingedeeld, een heerlijk plekje vond ik zelf. Het scheelt toch dat je qua service helemaal los bent, het enige nieuwe is waar alles ligt, maar dat had ik redelijk snel door.

Wat een heerlijk toestel! Overal is net even meer over nagedacht dan op de 11. Veel opbergruimte voor onze spullen, de afstandsbediening zit naast het schermpje in de hoofdleuning (en de callbutton dus ook, geniaal!), je kan passagiersbelletjes en de verlichting regelen (op meerdere manieren), vanalles. En de OCR (Overhead Crew Rest)... die is super! Een fatsoenlijk bed mét privacy, dat laatste heb je op de 747 niet echt.

Okee, nu is mijn beeld misschien wat vertekend. We hadden nu veel kleine Japanners aan boord, en zaten lang niet vol. Ik kan me best voorstellen dat op een lange, volle vlucht met meer lange Westerlingen het een heel andere vlucht wordt. Sao Paolo is zo´n drukke vlucht volgens collega´s...

Ben wel benieuwd naar de 777-200, die is een stuk kleiner dan de -300. Kom ´m vast nog wel tegen ;-)

Korte update

Voor ik morgen naar Osaka vertrek, even een korte update.

Het keuringsrapport hebben we inmiddels binnen, hier kwamen behoorlijk meer kosten uit dan wij voorzien hadden. Alleen maar fijn dat we er nu al achter komen natuurlijk. We hebben gister een (laag) openingsbod op het huis gedaan, deze kosten hierin meenemend. De makelaar liet al doorschemeren dat dit bod wel laag was, maar dat hij contact op ging nemen met de verkopende partij en kijken wat er mogelijk was. To be continued...

Ook hebben we een hypotheekgesprek gehad via Vereniging Eigen Huis. Een erg prettig en verhelderend gesprek, we hebben nu letterlijk alle cijfers op een rij gekregen (iets van 30 pagina's!). Door dit gesprek moesten we ons wel in de materie verdiepen en snappen we het nu iets beter, en hebben we een goed beeld wat er met ons budget kan.

De 777 cursus was interessant, het is allemaal net weer even anders dan de MD11. Morgen maar eens kijken hoe het toestel er in het echt uitziet!

Na de terugvlucht uit Nairobi heb ik thuis een paar uur geslapen (brak!), 's middags stond er een kartrace met diner met het team instructeurs van de Race Academy op het programma. Erg leuk om iedereen weer te zien, de opkomst was hoog!

We werden in drie groepen ingedeeld, in mijn groep ben ik 2x eerste geworden, toen werden we opnieuw ingedeeld voor de finale, ik mocht vanaf de 2e plek vertrekken en die plek heb ik behouden :-D Het was echt ontzettend leuk om met hun te karten, het was echt knokken af en toe! Hilarische taferelen ook vanaf de zijlijn om te zien.

Aangezien Osaka een nieuwe bestemming voor me is, wil ik wel wat ondernemen op deze lange stop (ja, één van die krenten waar ik het in de Glamour post over had). O.a. Kyoto staat op het programma, als fan van 'Memoirs of a Geisha' mag ik Gion natuurlijk niet overslaan ;-)

Glamour?

Nog steeds wordt het stewardessenbestaan veel geasocieerd met glamour. Als mensen vragen wat voor werk je doet en je geeft stewardess als antwoord, ben je de komende uren nog wel aan de praat door de vragen die vervolgens gesteld worden is mijn ervaring. Zeg je administratief medewerker, dan is het gesprek veel sneller klaar. Verleidelijk...

Voor degenen die dit werk willen gaan doen met alleen maar glamour in hun hoofd, moet ik gaan teleurstellen. Het merendeel van de vluchten is niet spectaculair maar vooral routine, en ook lang niet alle stopjes zijn erg spannend of interessant. Zeker de terugvluchten (intercontinentaal) zijn zwaar door het tijdstip, en ook vluchten binnen Europa houden vaak niet over. Soms heb je maar 11 uur in je hotel tussen 2 vluchten door.

Neem nu mijn huidige 24 uurs stop in Nairobi. De vlucht was prima, niet te lang en leuke mensen aan boord. Door de situatie in Nairobi met de bomaanslagen wordt ons afgeraden het hotel te verlaten.

Waar bestaat dan de gemiddelde dag van een stess uit? Na de vlucht even naborrelen in het hotel, slapen, ontbijten, sporten (optioneel), wat eten en ´s middags nog proberen een dutje te doen voor de nachtvlucht terug. That´s it!

Tuurlijk heb je af en toe een snoepreisje met wat meer tijd, met een beetje geluk een leuke ondernemende bemanning waardoor je inderdaad even van de glamour van het vliegende leven proeft. Op dat soort reisjes teren we dan de overige 90% van de vluchten...

Dus voordat je tegen een stess zegt `oh jij gaat ook alleen maar op vakantie!` denk dan even aan dit stukje...

Heb ik nu menig lezer gedesillusioneerd of ben ik reeël? Laat je mening horen bij de reacties!

Blog van een collega

Mochten jullie geen genoeg kunnen krijgen van de vliegverhalen, dan kan ik je de blog van collega Lenos aanraden. Al meerdere jaren blogt zij over het vliegleven, ze kan ontzettend mooi schrijven!

Hoe zij een nachtvlucht beschrijft en de brakheid erna als je weer thuis bent, vond ik zo treffend dat ik het linkje graag met jullie wil delen :-)  Veel leesplezier!

http://lifeoflenos.nl/2011/10/09/075-nachtvlucht/

Huizen update

Vandaag zijn we weer op pad geweest, voor de bouwtechnische keuring van een huis waarin we geïnteresseerd zijn. Via Vereniging Eigen Huis hadden we dit geregeld, en maar goed ook. Deze 'keurmeester' zag toch weer een paar dingetjes die wij nog niet gezien hadden... het rapport krijgen we eind deze week,  volgende week willen dan wellicht beginnen met een bod, met behulp van dat rapport. Spannend...

12 december moeten we ons huis uit zijn, en voor die tijd hebben we geen andere koopwoning. Gelukkig is tijdelijke woonruimte al voor elkaar, vandaag gingen we ons tijdelijke huis bekijken. Dat viel ontzettend mee, meer dan genoeg ruimte en zeker geen straf om de komende paar maanden daar te wonen!

Zo maar eens naar bed, morgen vroeg uit de veren voor een cursusdag op Schiphol Oost ;-)

Rare dag...

Het is een beetje een rare dag. Mijn moeder is jarig (gefeliciteerd mam!) en tegelijkertijd kwam er een bericht binnen, dat tijdens de MotoGP vandaag in Sepang, Marco Simoncelli is overleden bij een zware crash :-(

In Delhi stond alles al in het teken van de dood van Kadaffi, maar de dood van Simoncelli grijpt me meer aan eerlijk gezegd. Een 24-jarige coureur die verongelukt in 'mijn' tak van motorsport of een dictator die 42 jaar lang verschrikkelijke dingen gedaan heeft...

Als rijder vond ik 'm niet altijd even sympatiek met z'n rare acties op de baan af en toe, maar dit wens je niemand toe...

RIP Marco Simoncelli!

Laatste MD11 vlucht

Het zit erop, mijn MD11 periode! Mijn laatste vlucht met dit toestel ging naar Delhi, een 24-uurs stop.

Volle bak heen, al viel het me mee. Al werd het naar het einde toe steeds drukker met mensen in het gangpad, in de galley, mensen die tijdens de service in je nek staan te hijgen... in een vliegtuig heb je al niet heel veel 'personal space', maar dat kleine beetje wat je soms hebt werd dan ook nog minder.

De passagiers waren erg tevreden, meerdere mensen hebben tijdens de vlucht hun complimenten aan me gegeven, dat ze ons zo'n fijne crew vonden, een verademing vergeleken bij Delta. Altijd leuk om te horen dat we het goed doen :-)

In Delhi zelf heb ik heerlijk uitgeslapen en Indiaas gegeten in het hotel. Op de terugweg een paar open stoelen maar gek genoeg was deze vlucht tijdens de service drukker dan de heenweg, ook al sliepen veel mensen!

Overmorgen heb ik dan de 777 cursus. Wat een heerlijk vooruitzicht! Nooit meer af op een stoel, maar altijd bedden aan boord. Geloof me, dit scheelt echt! En natuurlijk een hoop nieuwe bestemmingen... heb er zin in!

Miami

Mijn één na laatste MD11 vlucht ging naar Miami, met een 48 uurs stop, een geweldige afsluiting van mijn 4,5 jaar op de MD11 (de Delhi hierna reken ik niet mee :-P). Maar eerst moeten we er wel nog even naartoe vliegen natuurlijk!

Het begon al niet geweldig met enige vertraging doordat het toestel laat was binnengekomen. Vervolgens een probleempje met de watervoorziening, wat gelukkig snel werd opgelost. Een volle bak, zelfs alle klapstoelen waren bezet, en er zijn ook meerdere IPB-ers blijven staan helaas.

Ik had voor 98% superleuke en aardige passagiers. Alleen op 2 rijen liep het even anders. Bij de eerste van die 2 heb ik tijdens de maaltijdservice het beklag aangehoord van een echtpaar over de maaltijd die ze tegen bijbetaling hadden besteld en nog veel andere dingen, toen een paar rijen verder ontplofte een ander echtpaar omdat ik geen keus meer had wat betreft de warme maaltijd.

Nu maak je wel vaker mee dat mensen niet blij zijn als ze horen dat er geen keus meer is, en ik snap ook dat dat niet fijn is, maar dit was wel extreem. Gebaren, schreeuwen, rood aanlopen, ik kreeg er geen speld tussen. Mijn collega's in het andere gangpad keken op en konden alles meeluisteren, en zelfs de purser die helemaal achterin stond, stond al op het punt om zich naar mij toe te werken in het midden om me te hulp te schieten, zo erg zag het eruit hoorde ik achteraf.

Uiteindelijk draaiden beide stellen tijdens de vlucht wel bij, we hebben als crew echt extra ons best gedaan voor die mensen. Beetje jammer als ze dan met uitstappen niet even bedanken voor de extra moeite (we hebben bijv. salades uit onze eigen crewtrolley weggegeven)... jammer dat dit zo'n stempel op je vlucht drukt, nogmaals de overige 98% was echt heel erg leuk!

Dan Miami zelf! Even naborrelen bij het zwembad en plannen smeden voor de volgende dag. Een groep ging naar South Beach, de captain had een auto gehuurd en wilde naar de Everglades voor een propellerboot tour. Deze heb ik in 2006 met Martinair al eens gedaan, maar het leek me best leuk om die nog eens te doen.

Dus met z'n vijven op pad, op naar de Everglades...

De propellerboot tour was wederom erg leuk, al draaide deze driver helaas geen donuts in het water :-P Zie een paar filmpjes:
http://vimeo.com/30618044
http://vimeo.com/30618167

Daarna een alligator 'show' waarin een tourguide dingen vertelde over verschillende dieren, en natuurlijk de alligator. Ook liet hij zien hoe het dichtklappen van de kaken van zo'n beest werkt. Aangezien een alligator alleen opzij kan zien, slaan z'n kaken dicht zodra iets z'n mond aanraakt. Zie het filmpje! http://vimeo.com/30617954

Op de terugweg zijn we nog door de Coral Gables en Coconut Grove gereden, twee sjiekere buurten kan je wel zeggen. Heb zelfs villa's gezien met 4 (!!) garages!

's Avonds uit eten geweest met z'n tienen op de Española Way, leuk straatje is dat! En weer een borrel bij het zwembad.
De laatste ochtend gebrunched op South Beach met 2 collega's, nog even door Lincoln Road gelopen (gaaf nagellakje gescoord!) en dan nog een paar uurtjes relaxen op m'n kamer voor de terugvlucht...

De terugvlucht was ook vol, dit keer met 100% leuke mensen in m'n werkgebied :-) Gelukkig! Toch was ik best wel moe, echt fijn afgaan op de MD11 kan je niet. Voor het eerst in m'n bijna 6 vliegjaren ben ik onderweg bij een benzinepomp gestopt voor een powernap van een kwartier, dat hielp wel!

ZAC Assen 03 oktober

Hier vind je het volledige verslag, er komt ook nog een filmpje aan vanaf mijn motor :-)

Edit: hier vind je het filmpje van race 1: http://vimeo.com/30153251

Filmpje van race 2

Mark Yntema van AM2racing heeft beide races gefilmd (ik ook maar ik moet de beelden nog uitzoeken) in de S1, waar ik ook in reed.

In dit filmpje kom ik in beeld rond 08:45 en 17:25, veel kijkplezier!

http://vimeo.com/30095397

p.s. als er heel langzaam gereden wordt, is de 'code 60' vlag van kracht. Deze wordt alleen bij de ZAC gebruikt. Bij een valpartij waar je anders misschien rood voor zou vlaggen, oftewel de race afbreken, kan de race nu gewoon doorgaan. Alle rijders moeten 60 km/u rijden en mogen elkaar tijdens code 60 niet inhalen.

Damn you autocorrect!

De vriend van mijn zus kwam met deze hele grappige site. De autocorrect functie van een Iphone zorgt regelmatig voor hilarische gesprekken :-P Zoals hier....

De afgelopen week zijn we heel druk geweest. Met huizen kijken en de laatste race op Assen. Op dit moment zit ik in Vancouver, als ik weer thuis ben, ga ik aan de slag voor het raceverslag :-)

Vlieg update

Zo, van alle soorten updates wat vandaag!

Ik vlieg nog steeds, dat is in die 3 weken offline zijn niet veranderd ;-) Ik heb beide recurrents net achter de rug, ik moet zeggen, het gaat me steeds makkelijker af en maak me er steeds minder druk om. Ik pak nog steeds m'n boek erbij, maar begin niet meer dagen van tevoren wat ik eerst wel deed. Op een gegeven moment weet je het wel, dat is echt zo!

Als je gedurende de rest van het jaar goed de bulletins bijhoudt die uitkomen, zit je ook niet met een bult nieuwe of veranderde stof die je ineens moet leren. Het valt me op dat collega's vaak tegen me zeggen dat ik zo goed op de hoogte ben van alles, terwijl ik niks meer doe dan nodig: het bulletin lezen zodra ik het in m'n postvak aantref en het nieuws op de interne site lezen.

Ik zit zolangzamerhand wel steeds serieuzer na te denken over de stap om door te gaan voor purser. Zeker nu alles weer stil ligt, zal het sowieso even duren voor ik aan de beurt ben om op cursus te gaan, en dan moet je eerst het hele sollicitatietraject nog doorlopen! Ik hoor nu van mensen die alle stappen doorlopen hebben, dat ze nog een paar 100 man voor zich hebben mochten er weer cursussen starten. Oftewel je bent zo weer een paar jaar verder! Ik zie alleen enorm op tegen dat hele traject...

Een andere verandering die wel binnenkort gaat gebeuren, is een typewisseling. Na 4,5 jaar MD11 ga ik deze inleveren voor de 777. Een nieuw toestel voor mij, met veel nieuwe bestemmingen, ik heb er heel veel zin in. Een ander voordeel is dat dit toestel net als de 747 een OCR heeft, oftewel echte bedjes waarop we af kunnen i.p.v. een zogeheten 'high comfort' (kramp in je nek) seat. Nee, die high comfort seat ga ik niet missen ;-)

Tot mijn cursus vlieg ik echt heel veel MD11, op het moment vlieg ik maar heel weinig Europa, niet verkeerd dus!

Ik ga maar eens proberen te slapen, in Mexico is het nog niet zo laat (19:20), maar in Nederland is het nu al 2:20, gaaaaaap...

Race verslag ZAC race Assen 31 augustus

Aangezien ik nog wat blogs heb in te halen, kies ik even voor de ´luie manier´ om dit verslag hier te krijgen, gekopieerd van de Go Girls Racing website.

Klik op onderstaande link als je wilt weten hoe mijn race in Assen is gegaan!

Race verslag ZAC Assen 31 augustus

Huis verkocht!

Een van de dingen die gebeurd zijn in de periode dat mijn oude log onbereikbaar was, is dat ons huis verkocht is! De eerste kijkers hebben het gekocht! Wel nog onder voorbehoud van financiering, dat moet medio oktober rond zijn. Als dat goed zit, moeten we er half december uit zijn.

Via Brian`s werkgever hebben we al een tijdelijke huurwoning gevonden in de buurt van Amersfoort, heel fijn! Het is een normaal huis met garage, dus we hoeven geen opslag voor onze spullen te huren maar kunnen alles daar kwijt. Anders waren we waarschijnlijk in een recreatiebungalow o.i.d. gaan zitten, en dan onze meubels de opslag in, maar dit is prima natuurlijk!

Tussen het vliegen door pendelen we dus regelmatig naar Apeldoorn op huizenjacht. We hebben nu een paar huizen bezichtigd, en er nog meer van buiten gezien, een hoop valt dan helaas al af. En Funda staat nu in de top 5 van onze best bezochte sites :-P

KLM Live Reply

KLM loopt erg voorop wat betreft het gebruik van social  media als Hyves, Twitter en Facebook. Hun laatste campagne is "KLM Live Reply". In plaats van vragen van klanten op de normale wijze via Twitter te beantwoorden, 'tweeten' we nu het antwoord met zo'n 140 collega's, live!

Ik heb hier aan meegedaan! Als je van de 'y' van 'reply' een rechte lijn naar beneden trekt en dan twee collega's naar rechts... that's me! Ik sta naast het donkerblauwe pak. Echt ontzettend leuk om aan mee te doen en ook eens achter de schermen te zien hoe zoiets werkt.

Terwijl we dit aan het doen waren, was er ook een webcam waarop je ons continu live kon volgen. We hebben gedanst, gehost en weet ik wat allemaal meer. Je moet toch wat ;-)

Tip: je kan 'm ook fullscreen HD bekijken!

Een nieuw begin!

Lieve lezers,

Al enige tijd kampt web-log.nl waar mijn oude log (stewr6.web-log.nl) bij zat, met problemen. Een datamigratie die één nacht had moeten duren, duurt al ruim 2 weken. Ik kan m'n oude weblog ook niet meer in. Ik ben het zat en ga een nieuwe beginnen, deze dus! Net als bij de oude komen hier zowel vlieg-, race- en soms privé verhalen op te staan.

Ik moet nog een hoop uitvogelen wat de layout betreft, dus er zal nog wel één en ander veranderen.

Heel veel leesplezier alvast!